Latin harflerinin kabulünden evvel, köyümüzde samanlıktan bozma bir yerde arap harfleri ile öğrenim yapılırmış. Köyümüz o tarihlerde bucakmış. Jandarma karakolu da varmış. Deli Tahsin adında yaramaz bir de bucak müdürü varmış. Arap harfleri ile yapılan öğrenim yalnız erkeklere verilirmiş. Divriği’den Camgözlerin Fevzi Efendi, Küreksizlerin Ali Efendi ve Ömer Efendi adlarındaki kişiler arap harfleri ile öğrenim yaptırmışlardır. Cumhuriyet  ilan edilmiş olmasına rağmen bu kişiler hala, okuttukları öğrencilerine ‘Padişahım çok yaşa’ diye bağırtırlarmış. Sonradan köylülerin ikazı ve şikayet tehdidine maruz kalınca ‘Yaşasın Gazi’ diye bağırtmaya mecbur olmuşlardır. Latin harflerinin kabulünden sonra bir süre tahsildar Hasan Efendi öğretmenlik yapmıştır.

    Köyümüze üç ayrı zamanda üç ayrı okul yapılmıştır. İlk defa köylü kendi kafasına göre iki derslikli, bir öğretmen odası bir de mutfağı bulunan bir okulu kendi gücü ve kendi parası ile çeşmenin yanına yaptırmıştır. 1930 yılında yapılan bu okul 1939 yılına kadar hizmet vermiştir. 1934 yılında Soyadı Kanunu’nun çıkması ile birlikte Kangal'lı Kadri Özcan öğretmen gelmiştir. Bu öğretmenin köyümüzden okuyup yüksek tahsil yapmış olanların hepsinin üzerinde emeği vardır. Köyümüze ailesi ve üç çocuğu ile geldi. İki çocuğu da bizim köyde  doğdu. Bizim köye tam on bir yıl hizmet verdi.

    1939 yılında, plan ve projesi milli eğitim tarafından verilen ikinci bir okulu, yine köylümüz hiçbir yardım almadan kendi parası ve kendi gücü ile ve seve seve yaptı. Çünkü 1930 da yapılmış olan okulun tabanından su çıkmış ve okul yıkılacak duruma gelmişti. Bu ikinci okul hakikaten çok güzel bir okuldu ve ihtiyaca fazlası ile cevap verebiliyordu. Bu tarihlerde şu köylerden köyümüze öğrenci gelirdi. Ağıldere (Aşağı, Orta, Yukarı), Zenekar, Gedenek, Zınzılıt, Fenk, Merendi, Kaledibi, Ekrek, Çimen, Söğütlü, Darısekisi ve Çaylı.

   1948 yılında o zamanki hükümet bir ilköğretim seferberliği başlattı ve üçüncü bir okul yaptırıldı. Gerekçe olarak da Köy Enstitülerinden mezun olan öğretmenlerin işlikli yeri olan okula ihtiyacı olduğu gösterildi. Halbuki 1939 da yapılan okula istenilen nitelikte iş yerleri ilave edilebilirdi. Bu okulun yaptırılmış olması, yukarıda bahsedilen tifo salgınının gelmesine davetiye çıkartmıştır.

   1930 yılından sonra köyümüze hizmet vermiş olan öğretmenlerin isimlerini şöyle sıralamak mümkündür. Mustafa Sabri, Reşit Bey, Kadri Özcan, Salim bey, Kamber Yayla, Murat Aydın, Veli Türkmen, Ahmet Türkmen, Mahir Bey, Alaattin Yıldırım, Yakup Sağıroğlu ve Mehmet Korkmaz.

Köyümüzde okul çağında kimse kalmadığından 1983 yılında okul kapatılmıştır.

(Mehmet Aydın)